متن راضیه سرلک

عطر دلتنگی
نشسته
بر لب خیال
خسته تر از آنم
که بمانی و
نباشی ...

دهان باز می کنند
واژه ها
در بصل النخاع
زبان سکوت
می دود
بر طبل توخالی ...

ریشه میزد
عشقت در خاکم و
تو در گلدان همسایه
جوانه

از جبر روزگار
تا ناقوس مرگ
شانه میکردی
انتظارم را




✅

لانه بغض
می نشاند
پله
پله
خاطرات بی مغز را
بر بال پرنده

می بندی
طناب نگاه
به قلاب قلبم
دل پیچه زمان
تنگ می کند
دوست داشتن را

بدهکاری
به دستانم
تصویر لبخندت را
با عشق می کشم
تابلوی قلب
هنر چشمان توست

بودنم را جدی نگرفتی،
روزی می اید که بیای
ومن بودنت را به شوخی بگیرم
و رد شوم،
به سادگیه عبور باد ،کنار گوش طبیعت.

به سادگیه بغض جولان داده در گلو
و به سختیه قورت دادنش.
راضیه سرلک

قابِ دل
می تپد در آستانه ی
نگاهت
ولی
خزانِ احساس
به یغما میبرد
چشمه دل را

راضیه سرلک

دالان بهشت
همان
منظومه آغوش
توست


راضیه سرلک