متن نگاهت

مثلِ آفتابِ بهار، بر ستیغِ کوهی
یا که دشتِستانِ لاله یِ انبوهی
خوابِ ناز، تو چِشمِ بچه یِ آهویی
تُ کلامِت سِحر و تُ نِگات جادویی

و من دوباره جوانه بزنم...
در خاکِ نگاهت
که هر صبح، خورشید از آن سر برمی‌آورد
و پرنده‌های شوق،
بر شاخه‌های دلم
آواز برگشتنت را می‌خوانند...

کاش دست‌های تو
فصلِ سرد تنهایی‌ام را
گرم کنند
و لحظه‌هام
چون شکوفه‌های نارنج،
لبریز از تو شوند...

بگذار در امتداد نامت
قدم بزنم...

چونان بهار،
شکوفا می‌شوم؛
وقتی که:
مهر،
می‌درخشد،
در احساس‌ نگاهت...

سالهاست
افتادم
از نگاهت
بعد تو
پا به پای درد
شدم سرد

مجید محمدی(تنها)

در هر تابش نگاهت گم می شوم
ای ماه، در آغوشِ تو آرام می شوم.

چون پرتوهای نورت در دل شب،
تمامِ دل تنگی هایم، در تو محو می شود.

در سکوتِ نگاهت، هزاران سخن،
تمامِ دنیای من، فقط تویی و من.

ای ماه، ای نورِ دل های بی قرار،...

فتح کن اقصای دل را،با نگاهت بی کلام
سایه ی عشق تو بر اقلیم جانم مستدام

تو همان تنگ بلوری که ب تمنای نگاهت
ماهی سرخ دلم می لرزد
آنقدر صاف و زلالی که
تبسم بزنی
رعشه ای بر دل و جانم افتد

برق خورشید نگاهت که به چشمم تابید
عشق، نوشید از آرامش ِ دل، گلخندی

نگاهت با نگاهم پیمان وفاداری بسته!
آهنگ کلام تو شهادت می دهد،
که چه بسیار مرا دوست داری.









شعر: دلسوز صابر
ترجمه به فارسی: زانا کوردستانی

نگاهی آهنی
بین من و توست
که هیچگاه زنگ نمی زند
حتی اگر بباریم...
«آرمان پرناک»

دست خودم نیست
که پوستِ نگاهم،
به نگاهت چسبیده
نمی توانم
نمی توانم
حتی یک پلک
از تو جدا شوم
«آرمان پرناک»

هنوز طعمِ نگاهت به چشم می آید
بخند عشقِ غم انگیزِ سال های دور ...
آرمان پرناک

به تو که زل می زنم
از قاب بیرون می آیی
لبخندت را بر لبم می کشی
نگاه می کنی به پیراهنِ مضطربم
و با لحنی، عکسِ عقربه ها،
از نبضِ زندگی می گویی ...
«آرمان پرناک»

ببخش بر چشمم
کمی از
گرمای اقیانوسِ چشم هایت
تا نجات یابد
نهنگِ قرمزِ منجمدی...
«آرمان پرناک»

چشمهایت
آن پل کهنه میان رودخانه وحشی ست
هربار با نگاهت
قلبم می ریزد
اگر طنابهای شوق
پاره شود
سقوط به آغوشت
حتمی ست .

نبودنت را با هر رنگی
که فکرش را کنی
عاشقانه نقاشی کردم....
اما فقط به من بگو بودنت را
چگونه نقاشی کنم...؟ که تو در آن،
فقط در کنار من باشی اصلا مال من باشی....!
فقط در حال و هوای من باشی...
با نگاهت میخواهم زندگی کنم ...
بلکه لحظه...

وقتی تو هستی خودمو گم میکنم
یادم میره کجای زمان وایسادم
یادم میره اصن کی هستم
میشم یه دنیایی از شور ، انگاری دوتا بال دارم که تو آسمون چشات اوج میگیرم
خطای صورتم محو میشه ، پاهام از زمین کنده میشن ، تو خیالم به اسارت بازوهات درمیام و...

سردار آرزوهایم
هزار موج هم که بیاید
سقف خانه ی خیالم
امن است برای آغوش تو..
و بر بالش
مخملین نگاهت
آسودگی
خواهم بافت
آنقدر که
هزار موج هم که بیاید
خیالت را
آب نخواهد برد

چشمانت را
به کدام بهار دوخته ای
که نگاهت یاس می پاشد

بهار که می آید
بنفشه ها کوچ میکنند
در نگاهت

ومن به انتظار معاشقه ای
سبز می پوشم
باغ تنهایی ام را.

آغوش تو
امن ترین نقطه دنیاست
آنگاه که نگاهم به نگاهت
گره می خورد
زهرا نمازخواجو بیتا

امروزم را
یک جرعه از "تو "آغاز میکنم
جامی از" نگاهت"
برای جهان عاشقانه ام

از نگاهم، از نگاهت
می شود فهمید که؛
چشمِ عاشق ها پر است،
از حرف هایِ بی صدا...!

نگاهت عین یک بُت شکنِ که بت ،احساس من و می شکنه.
اسما رحمانی(آیناجهانی)