از بین رفتگران فقط تو هستی که پیپ می کشی. همیشه قبل از شروع کار می روی سراغ سطل زباله ای که دیگر چشم بسته هم می دانی کجاست و دست می کنی داخلش تا روزنامه امروز را بیرون بکشی. نمی خوانی. منتظر می مانی تا با هم قطارانت مسافتی...
من پاییز را جارو می کنم، زمستان را پارو می کنم، تابستان را می شویم تا همیشه بهار باشد؛ من رفتگرم، آفتاب و آب و باد همکاران من هستند؛ اما کاش می توانستم دل های مردم را هم آب و جارو کنم …!
تاول پاهای رفتگر پیر، وُ زخم و زگیلِ دست هایش قصه ی دوستت دارم را با دو قرصِ نان- به خانه می برد تا،،، هر شب همسرش با پاشوره ای از عشق، التیامش دهد! زانا کوردستانی
رویاهایم را دیشب گذاشتم پشت در بیچاره رفتگر چه بار سنگینی دارد امروز...
