متن سنایی

در جهان شاهان بسی بودند کز گردون ملک
تیرشان پروین گسل بود و سنان جوزا فگار

از جهان نفس بگریزید تا در کوی عقل
آنچه غم بودست گردد مر شما را غمگسار

این نه آن صحراست کانجا بی جسد بینند روح
این نه آن بابست کآنجا بی خبر یابند بار

در فریب آباد گیتی چند باید داشت حرص
چشمتان چون چشم نرگس دست چون دست چنار

پرده تان از چشم دل برداشت صبح رستخیز
پنبه تا از گوش بیرون کرد گشت روزگار

ای ضعیفان از سپیدی مویتان شد همچو شیر
وی ظریفان از سیاهی رویتان شد همچو قار

پند گیرید ای سیاهیتان گرفته جای پند
عذر آرید ای سپیدیتان دمیده بر عذار

نه چاره ای که دل از دوستی اش برگیرم
نه حیله ای که توانمش باز راه آورد

خوبتر از تو نقشبند ازل
هیچ نقشی نبست در اول

تو به قیمت ورای دو جهانی
چه کنم قدر خود نمی دانی

ز طاعت جامه ای نو کن ز بهر آن جان ور نه
چو مرگ این جامه بستاند ٬ تو عریان مانی و رسوا

در غم تو روزگار از دست رفت

عاشق مشوید اگر توانید

تا در غم عاشقی نمانید

جان و دل کردم فدای مهر تو

خاک پایت باد سر تا پای من

امروز زمانه نوبت ماست

از پی رد و قبول عامه، خود را خر مساز
ز آنکه نبود کار عامی جز خری یا خرخری

گاو را باور کنند اندر خدایی عامیان
نوح را باور ندارند از پی پیغمبری

سنائی

جان و دل کردم فدای مهر تو
خاک پایت باد سر تا پای من

.
ای عجب خوب دو دیوانه بهم ساخته اند؛زلف آشفته ی تو،️
با دل سودایی ما

مرا لبان تو باید
شکر چه سود کند...

️️️

پیش من
حسن همانست
که تو پیش منی ...

عاشقم بر عشق و هرگز نشکنم پیمان عشق..

خواهم که به شادی نفسی با تو برآرم...

هزار سال به امّید تو توانم بود...

دل آراما نگارا چون تو هستی

همه چیزی که باید هست ما را