متن سیامک عشقعلی(آقای احساس)

در کوچه ی معشوق مرا راه ندادند!
کم بوده ام انگار! نشد! آه... ندادند...

این شاعر بی چیز چه می خواست که آن ها
از کیسه ی لطف و کرم شاه ندادند!

در حسرت دیدار چه شب ها که شکستیم...
از پنجره، یک خنده ی کوتاه ندادند!

دلسوخته ها عادتشان...

ما باز می آییم...
آبی تر از دریا!
از کوچه ی دیروز
همراه با فردا!

با وسعتی از نور
با آسمانی شاد!
هم شوق با بوسه،
از هرچه غم آزاد!

با چشمه ها هم فصل
با رویشی پربار!
ما بازمی آییم
با عطرِ گندم زار!

در انتهای شب
اندوه مغلوب...

علت زیستن ما و شماست،
هدیه ایی هست و از سمت خداست.

عاشقی کن که زمان می گذرد
عشق از خوب ترین دغدغه هاست!

«سیامک عشقعلی»

اسم مرا پرسید... بوسیدمش!
( آری دلم لرزید! بوسیدمش! )

وقتی تمنا در دلم شعله زد...
وقتی کسی نشنید بوسیدمش!

بوسیدمش وقتی که شب می رسید
با صبح و با خورشید بوسیدمش!

زیبای من آیینه را فتح کرد
چون ماه می تابید بوسیدمش!

دنبال او افتادم و آخرش
تا خسته...