شعر وداع حضرت زینب با امام حسین

به صبر و حلم و ایثارش ندیده عالمی هرگز
چنان زهرا که در شأنش دوباره سوره آوردم

اعظم کلیابی
بانوی کاشانی

تو از آسیه و حوّا و مریم سرتری زینب
که داری بر همه عالم مقامِ سروری زینب

گلستان بوده ای در آتشِ غم هایِ بی پایان
تو هم خیرالنساء هستی رفیع و برتری زینب

عجب صبری عجب شوری چه ایمانی چه ایثاری
تویی زینب ترین زهرا ، تو زهرا کوثری...

وداع نکرده جدا میشوم من از کویت
از آیه های وداع تا همیشه بیزارم
اعظم کلیابی
بانوی کاشانی

حالت چشمانت ، مرا می برد
نور نگاه تو ، مرا می برد

وقتی که آه میکشد زینبت
پس لرزه های آه مرا می برد

تو که از روز تولد شدی آرامِ دلم
نرو اینگونه شتابان و نکن حیرانم
بوسه‌ای زیر گلویت زده‌ام اما باز
بروی، می‌روم از حال، خودم می‌دانم