متن شقاوت

بر سر مژه هایت چه بسته ای
که به هر پلک زدنت
شرحه شرحه می‌کنی دلم را

یا نگاهت را درنیام کن
یا زخم آخرین را به شقاوت بزن
که این شکنجه
جنون‌در آستین نهان دارد

بر سر مژه هایت چه بسته ای
که به هر پلک زدنت
شرحه شرحه می‌کنی دلم را

یا نگاهت را درنیام کن
یا زخم آخرین را به شقاوت بزن
که این شکنجه
جنون‌در آستین نهان دارد

بلاهت


داسی هولناک وُ گُنگ
کابوسی شد که،
به کمین گل رفت ...
و سَر زد
در صبحی تازه دمیده
غنچه ای نو شکفته را!!!
آه...
به کدامین گناه؟!
مگر عاشقی
در اندرونی ی سیاهت
جُرم بود؟!
در تاریکخانه ی ذهنی پلید
--کارتُنک بسته از جهل!
گلبوته ای معصوم
وجودش...