متن هولناک

هولناک
مانند عکس کسی که می خندد
اما سال ها پیش مُرده است.

آیا به انقراض یوزهای ایرانی،
--اندیشیده ای؟!.
::
به انقراضِ هولناکِ انسانیت
چطور؟!


لیلا طیبی (رها)

بلاهت


داسی هولناک وُ گُنگ
کابوسی شد که،
به کمین گل رفت ...
و سَر زد
در صبحی تازه دمیده
غنچه ای نو شکفته را!!!
آه...
به کدامین گناه؟!
مگر عاشقی
در اندرونی ی سیاهت
جُرم بود؟!
در تاریکخانه ی ذهنی پلید
--کارتُنک بسته از جهل!
گلبوته ای معصوم
وجودش...

می روم تا تمام کنم
هر چه زمستان بر لطافتِ گونه هایم
و خنجر بر گلوگاه روشنایی ام.
از سرطانی آسودم
که مرا نمی خواست و
چه هولناک مهری و چه
سخت دامانم چسبیده بود،
اندوهناک عشقی، ریشه خشکاند
وسط قلبی که زنجیر پاره کرد،
گریخت
گریخت
تادورترهای دور.

لحاف را جلو چشمم نگه میدارم ، فکر میکنم، خسته شدم ، خوب بود میتوانستم کاسه سرخودم را باز کنم و همه این توده نرم خاکستری پیچ پیچ کله خودم را در آورده بیندازم دور ، بیندازم جلو سگ.
هیچکس نمیتواند پی ببرد. هیچکس باور نخواهد کرد، به کسیکه دستش...

کی و کجا
دوست داشتن امان
به هم سرایت می کند؟

تهران درگیر غروبی ابدی شده
و دست های این سایه های هولناک
سایه های هولناک
حول حالنا الا احسن الحال

تنهایی من و تورا کم آورده است
و تهران را هول و ولا
هول و والا
حول حالنا الا...

ما هرکه باشیم، کسی را داریم که برای نفس کشیدنمان لازم است، اگر نداشته باشیم هوا نداریم، خفه می‌شویم، آن‌وقت است که انسان می‌میرد ...
مُردن از نبودن عشق، هولناک است؛ خفقان جان است !