قفس اما نفهمید از چه شد این ماجرا پر ز خون شد، ماند تنها پرزنِ بی‌ادعا دانه می‌داد و نمی‌دید آن دل شوریده را بند را پنهان میان مهر می‌کرد از جفا آسمان از من گریزان، بال من بی‌سرپناه هر چه کردم تا پرم گیرد، نشد جز اشتباه خواستم آزادی...
من مدیون غمی هستم که از جانم گذر کرده مدیون زخم‌هایی که مرا از نو سحر کرده مدیون دردهای سخت و بغضی در گلو مانده که خاکستر نشد در من، که آتش شعله‌ور کرده اگر آسان، رهی بودم به مقصد بی‌شتاب و غم کجا این بال و پر، روحم به...
