آنچنان ما غم عُزلت بَرِ خویشان دیدیم عزلتی نیست که باشد بَرِ ما وقت معاد سید عرفان جوکار جمالی
تا بتوانی، ز خلق، ای یار عزیز! دوری کن و در دامن عزلت آویز! انسان مجازیند این نسناسان پرهیز! ز انسان مجازی، پرهیز!
