در موقع خلق رخت در کاسه ی چشمان تو جای تمام چیز ها یک کاسه می می ریختند مارا خماری ها بود از دیدن چشمان تو گاهی بشین در پیش من تا مست تر زین ره شوم گاهی برو دور از دلم تا تشنه ی هستت شوم هرگاه میبینم تو...
من و تو می دانیم اشک و لبخند همه زندگی است ناله و آه و فغان زندگی است آمدن زندگی است بودن و ماندن و دیدن همه یک زندگی است رفتن و نیست شدن زندگی است این همه زندگی است من و تو می دانیم زندگی، زندگی است
اسیر گریه ی بی اختیارخویشتنم فغان که درکف من اختیاربایدو نیست
چیست که عالم به فغان آمده تا مه ماتم به میان آمده بر سر و بر سینه زن
