متن عالم

شعری به جان نشسته و اشکی به دیده ام
دل رمیده و دردی کشیده ام
در مدح عاشقی تو شعری سروده ام
عالم اگر غزل بشود من قصیده ام

عالم از شور و شر عشق خبر هیچ نداشت

فتنه انگیز جهان غمزه جادوی تو بود

من در فکر تو و
تو بی خیال عالمی...

همه عالم تنست و ایران دل
نیست گوینده زین قیاس خجل
چونکه ایران دل زمین باشد
دل ز تن به بود یقین باشد

ابرهای همه عالم شب و روز
در دلم می گریند ...

عالم اگر بَر هم رَوَد ،
عشقِ تو را بادا بقا ...

مست عشقم مست شوقم مست دوست
مست معشوقی که عالم مست اوست

این زن که دستش را رھا کردی
قسمت شدہ مردِ خودش باشد
چشم از همه عالم بپوشاند
فکرش پِی درد خودش باشد ...

تنها عالمی که به یقین موجود است،عالم ذهن و مفهومات است و بقیه مفروضات.


ویل دورانت | لذات فلسفه

محبوب من
در دنیا
جز شما خبری نیست
شما
تنها خبر خوش این عالمید...

من چه میکردم به عالم
گر نمیدیدم تو را؟

من چه میکردم به عالم
گر نمی دیدم تو را

من بی تو در غریب ترین شهر عالمم
بی من تو در کجای جهانی که نیستی

خوشتر از نقش

در عالم تصویر نبود

گویند به هم مردم عالم گله ی خویش
پیش که روم من که ز عالم گله دارم؟

قاصدک ابرهای همه عالم شب و روز در دلم می گریند

چیست که عالم به فغان آمده تا مه ماتم به میان آمده
بر سر و بر سینه زن

بیا امشب شرابی دیگرم ده
ز مینای حقیقت ساغرم ده

دل دیوانه را دیوانه تر کن
مرا از هر دو عالم بی خبر کن

تو را من دوست می دارم
خلاف هر که در عالم

به جز رویت نمی خواهم که روی هیچ کس بینم