دستم از دست تو دوره دلم انگار تو تنوره توی سینم که صبوره غمو موندگار کردی بغض وحشی تو گلومه شب و عکسات رو به رومه دیگه طاقتم تمومه منو بی قرار کردی رنگ چشمات آسمونم خنده هات قاتل جونم دلبر ابرو کمونم دلمو شکار کردی رو بخار شیشه اسمت...
چه کرده است دست ایام با حال دل من درچشم به راهی آرزوهایی که ناله غم سرداده اند چگونه چشم بدوزم ردپای نگاهی را که قصیده باران را درگوش زمان نجوا میکرد آه چه گویم ازماتم نشسته بر خاطراتم را درد عجیبی نشانه گرفته است برگ برگ دفتر شعرم را...
زندگی تنها غم است عمر شادی ها کم است زندگی یا ماتم است یا که از دست دادن است
امان از گریه های زیر باران امان از زخم های نارفیقان امان از روزگار، از حال این شهر پریشان امان از این هوای غم گرفته دلم از عالم و آدم گرفته تمام کوچه های شهر را ماتم گرفته... _برشی از ترانه
بی سبب مهمان نواز مجلس ماتم نبود این گلابِ تلخ را از گریهء گل ساختند
یاران من نامتان زمزمه ی … نامتان زمزمه ی هر شب مستی من است یادتان شوق من و … یادتان شوق من و عشقم و هستی من است دل من در سوک یاران ماتم گرفته گل من پژمرده در باد فصل باران را غم گرفته اینجا غمینم شب در کمینم...
دوچشم دلفریبش بجزماتم ندیده و دستان لطیفش گلی جزغم نچیده همیشه سهم قلبش دروغ ودردبوده ویک مردهوسران خیالش را ربوده خداونداچه بوده ،مراد ازهستی زن؟ به غیر زایش و درد ؛ تحمل مثل اهن کدامین مردعاشق به عهد خود وفا کرد؟ بجز مکر و خیانت که رفت و در خفا...
آخرِ رقصِ قلم مرثیه ای در غم توست واژه ها، ثانیه ها، در به درِ ماتم توست تو غزل گونه ترین حالت اشعار منی شعر من حال و هوایش همه در عالم توست می نویسم همه شب از دل لامذهبِ خویش دفترم صحنه ی عشق است و قلم پرچم توست...
داغ ماتم هاست بر جانم بسی در دلم پیوسته می گرید کسی!
بغض نمیکنم بیا،ببین که خورده ام زمین حرف نمیزنم تو خود،درد وغم مرا ببین من از تمامِ زندگی،فقط تورا طلب کنم تو باز میروی و من،میشِکَنم فقط همین بغض نمیکنم ولی،حالِ دلم پر از غم است گریه نمیکنم ولی،خیالِ تو مرا کم است چقدر زندگی کنم،تا چون تویی پیدا شود؟!...
تمام کوچه های شهرمان را غم گرفته درون خانه جای همهمه ماتم گرفته برای ما تمام زندگی رنگ خزان است زمین از گریه های نو بهارش نم گرفته کجای زخم های کهنه را محکم ببندیم که زخم تازه جان از پیکر آدم گرفته دوایی را برای دردمان پیدا نکردیم تن...
آذر میرود پاییز میڪَذرد زمستانِ سردِ بے تو بودن میرسد ، از همین حالا ماتم زدھ ے روزهاے در پیشم ...
غم چهارزانو در دلم می نشیند دلتنگی بیخ گوشم غوغا می کند لب می بندم اما حریف چشم هایم نمی شوم اشک روی گونه هایم ذکر ماتم می گیرد و من فرو رفته در آهی جانسوز در خیمه گاه وجودم مرثیه رفتن تو را می سرایم
باز محرم رسید، این من و گریههایم رفع عطش میکند، فرات اشکهایم باز محرم رسید، دلم چه ماتمزده کسی میان این دل، خیمه ماتم زده
چه دشوار است پیمودن ، چه دشوار است پیمودن به هجران تو منزل ها به یادت آنچنان گریم ، که ماند ناقه در گل ها ز خون دل کنم رنگین ، ز خون دل کنم رنگین به راه عشق محمل ها ، به راه عشق محمل ها ز داغت ای...
خیز و جامه نیلی کن روزگار ماتم شد دور عاشقان آمد نوبت محرم شد
هیچکس چون ما نگیرد ماتم این ماه را با محرم شیعیان را اتصال دیگری است فرا رسیدن ماه محرم و ایام سوگواری و عزاداری سالار شهیدان و سرور آزادگان جهان حضرت ابا عبدالله الحسین(ع) و یاران با وفایش تسلیت باد
درد دارد که کسی ضجه ی محکم بزند گونه ی مرد نباید همه شب نم بزند ای همه کار و کسِ این منِ بیچاره مخواه- بعدِ تو یک نفر از بی کسی اش دم بزند هر که عاشق شده اینجا نرسیده ست به یار ماندنت قاعده را کاش که بر...
ماه عزا رسیده و دل ها پر از غم است مشکی به تن کنید که ماه محرّم است پیراهن سیاه عزاداری حسین احرام نوکری تمامی عالم است ماه محرّم آمده خیمه به پا کنید دلهای ما حسینیّه ی بزم ماتم است
توو دل، غم مونده… یه ماتم مونده؛ یه چند شب دیگه، تا به محرم مونده… توو دل، غم مونده… یه ماتم مونده؛ یه چند شب دیگه، تا به محرم مونده… دلاروُ بی بی، به اینجا خونده؛ یه چند شب دیگه، تا به محرم مونده… رو دلها، داغ و غمی بنشونده؛...
چون بوم بر خرابه دنیا نشسته ایم اهل زمانه را به تماشا نشسته ایم بر این سرای ماتم و در این دیار رنج بیخود امید بسته و بیجا نشسته ایم ما را غم خزان و نشاط بهار نیست آسوده همچو خار به صحرا نشسته ایم
داغ ماتم هاست بر جانم بسی در دلم آهسته می گرید کسی
سوگواری آفتاب در غم شهادت امامی به سوگ نشسته ایم که در بیست و پنج سالگی به سوی اجدادش رخت بربست. مولا جان؛ در محفل سوگ تو، اشکها زودتر از هر دعایی به سویِ آسمان میروند، لحظه ها به انتظار دیدار جمالِ دل آرایت در بغضِ ثانیه ها میتپند، گلهای...
از شکست آرزو هر لحظه دل را ماتمی است..
