متن قاآنی

شرمنده از آنیم که در روز مکافات
اندر خور عفو تو نکردیم گناهی!

چون زبان راز دل نمی داند

چیستش چاره غیر دلتنگی

چون نداند زبان رومی را

از حسد تنگدل شود زنگی

ستاره ای نه مهی نه فرشته ای نه گلی نه

که هرچه گویمت آنی چو بنگرم به از آنی

عاشق آن نیست که هر لحظه زَنَد لافِ محبت
مرد آن است که لب بندد و بازو بگشاید

مرا شوخیست شیرین لب
که رنگ نیشکر دارد...!

از روز من و بخت من ای دوست چه پرسی؟

بی روی تو و موی تو این تیره شد آن تار!

میانِ ما و تو مویی علاقه بود گسستی...

مرا کز عشق می سوزم ز دوزخ چند ترسانی

کسی از مرگ می ترسد که در دل خوف جان دارد

.
عاشٖق آن نیست که هرلحظه زند لاف محبت

مرد آنست که لب بندد و بازو بگشاید

عاشق‌آن‌نیست
که‌هرلحظه‌زندلاف‌محبت
مرد‌آنست‌که‌لب‌ببنددوبازو‌بگشاید

چه نسبت با شکر داری که سر تا پای شیرینی
چه خویشی با قمر داری که پا تا فرق زیبایی

طلب از خدای کردم که بمیرم ار نیایی

تا دل به هوای وصل جانان دادم
لب بر لب او نهادم و جان دادم