متن دهان

کلمات
در دهان
پروانه می‌شوند
هرگاه می‌خواهم صدایت کنم
گُلی جان!

برای زبان های غریب
برای اشعار بی وطن
برای واژه ی صلح
امن ترین جای دنیا
دهانِ تفنگ هاست
«آرمان پرناک»

در دهانم باز، در گوشم قفس
زخم هایِ جانِ من؛ سود از هوس
(باز: پرنده ی شکاری. سود: نتیجه)
شیما رحمانی

چو ز چهره برگشایی تو نقاب، عقل گوید
قلم است و نرگس و گل نه دهان و چشم و بینی

مردها آنچه را که می‌شنوند از یک گوش وارد و از گوش دیگر خارج می‌سازند ، اما زنان از دو گوش وارد و از دهان خارج می‌کنند !

باید ببندم
دهان احساسم را
کلید واژه ی آزادی
با اسارت برادر است

ز تلخ گویی من عیش عالمی تلخ است
به بوسه ای چه شود مرا دهان بندی

بی سر خواب تو را می بینم
بی پر به بام تو می پرم
انگور سیاهم
به بوی دهان تو شراب می شوم