شب ، من و تْو قافیه ها گم شده پیدا بُکُنید ، بیا ک توْ حجلهٔ غم ، شبم رو اِرضا بُکُنید . به سوده سازشه سَحر ، خاطره اهدا بُکُنید ، بخاطر خاطره هم ، خدامو رسوا بُکُنید.
در آستان هجرتت، زین گفته تا به کی؟ صبحِ سپیده دم، خورشید در حرم، تیمار تا به کی؟ اَملِ مَحالِ من، مُلکِ مَلالِ تو، غم خوار تا به کی؟ مهتابِ مِهنَتَت، خفتیده در خَفا، صبحِ سحر شده. انتظار تا به کی؟
حافظا کو حالِ دورانی که میگفتی : ، اینگونه نِی خواهد بماند حالِ دوران ،؛ که هر روز و شب و سال و مِهَش یکسان بماند زخم هایه پینه بسته بر زمان ، شاید این بود که بی درمان بماند آتشِ شوریدهٔ عَطْشِ عیان ، بی گمان این نیز بی...
و نگاه سرد و تکراری که چه دنیای پوچ و بی باری به کدام گناه میدهم تاوان ؟ به همین گناهِ بی کاری ؟ من که سال ها جنگیدم به امید روزِ بی زاری ولی امروز بر جان دیدم که شدم غرقه بیماری و که میداند، این دل که چه...
زندگی بال پرندست، قفس میخواهد. زندگی حسرت مرد است، نفس میخواد. زندگی باغچه عشق، زندگی پنجه دریا، زندگی خار بیابان، زندگی خاری صحرا .............
گاهی حس میکنم نفس هایم مامور شده اند تا آغوش مرگ را نزدیک و نزدیک تر کنند. سوزش زخم های سرنوشت لحظه به لحظه زندگی ام را فرا گرفته غروب هایی ک با چشمان خسته ام بر رفتار خاطراتم نقش می بندد و صبح هایی ک رگ های بدنم قبول...
شاید این عصرِ غم انگیز،دل انگیز شود شاید این ثانیه ها خاطرِه شیرین شود شاید این دفتر شعر طمع مور شود شاید این چاه عمیق کفنِ کور و چه می داند دل به کجا خواهم رفت به کدامین سو، به کدامین سمت.
لحظه به لحظه بودنت دریغ می کند مرا امشب و این ثانیه ها حریص می کند مرا نگاه میکنی به من صدا میزنم تو را و این صدایی خواندنت و این هوای بودنت و این گناه دیدنت حواس می برد ز من خراب می کند مرا
عنوان شعر : بارون تنهایی باز بارون، یه هوایه آروم نشستن لب پنجره با یه قلب داغون بازی با صدای نادون به یاده خاطره هامون مینویسم خنده هاتو با زلاله چشم گریون دوباره ودای بارون دوباره اسم خیابون دوباره نگاه مجنون دوباره چشای حیرون بسته شد یاد دقایق خسته شد...
