متن مستی شاعرانه

ز باده کهکشان افتاده‌ام در جام شب را
گرفته مستی‌ام در موج خود اندام شب را

طلسم نور را بر پنجه‌ام بشکسته حیرت
نشاندم در دل آیینه‌ها ابهام شب را

شکسته سایه‌ام بر قله‌ی بی‌تابی طور
نهان کردم به آتش نغمه‌ی آرام شب را

کمانم گشته قامت تا کنم راهی...

دیشب اندر وادیِ دیوانگان
رهبرشدم
عقل‌ و هوش ازسر فکنده‌
آدمی‌دیگر شدم

سرکشیدم ساغردیوانگی را
سربه سر
فارغ ازغم غرق شورو شوق
پا تا سرشدم

دست برپیراهن خورشید
بردم در خیال
چون قمرهمبازیِ سیاره و
اخترشدم

من‌ به‌یک پیمانه ازدست
نگاهی اینچنین
درسهای ساغرو پیمانه را
ازبرشدم

جند شبى بود که من مست خراب باده ى خویش شدم هر جه کردم غزلى مست به دیوان بکشم. که شبى باران زده با تو به دفتر بکشم با قلم مست به دستان توارایه دهم تابه چشمان تو القاب بهشتى بدهم تاجهان را فداى یک صداى تو اقدام تو وخویش...