مرا میان جنگل بلور دست های خود پناه ده به زهر مرگبار بوسه التیام ده مرا ، مرا بِکش ، بُکش نجات ده تو ای فریب راستین و آنچه رفت و رفت و رفت رفت و در من است بر آب ده ...
ای مرد ساحلی هرگز از بادبان شکسته ، سخن از جهت مپرس با او سر تفاهم با ابر و باد نیست _برشی از شعر « آن بادبان شکسته » نصرت رحمانی
هرگز نمی توان گل زخم های خاطره ای را ز قلب کَند که در این سیاه قرن بی قلب زیستن آسان تر است ز بی زخم زیستن...
از ما گذشت باید به ابرها بیاموزیم تا از عطش گیاه نمیرند باید به قفل ها بسپاریم با بوسه ای گشوده شوند بی رخصت کلید...
من خسته نیستم دیریست خستگی ام تعویض گشته است به درهم شکستگی من خسته نیستم درهم شکسته ام این خود امید بزرگی نیست؟
بنگر چگونه دست تکان می دهم گویی مرا برای وداع آفریده اند! خنجر شکست در لای کتف من مویت کلاف دود بدرود!
لیلی بی مرز عشق بازی کن بی خط و خال باش با من بیا که خوب ترینم با من که آبروی عشقم با من که شعرم شعرم شعرم وای.... در من وضو بگیر سجاده ام ، بایست کنارم رو کن به من که قبله ی عشاقم آنگه نماز را با...
هر رهگذر ز روی تو بگذشت و دور شد جز من که سالهاست کنار تو مانده ام
. ای معشوق ای محالِ صادق؛ ممکن شو ؛ شانه هایم عطش بوسه های تو را کم دارند ؛ غافلگیرم کن ... ️️️
