ضریح آینه و آب اشکی بروی گونه خیسش چکید و رفت نجوا نمود و از دلش آهی کشید و رفت در ازدحام ساحت محبوب شهر عشق با خاک راه حضرت جانان خزید و رفت بی آنکه چشم دل بسپارد به غیر دوست حتی کبوتری به نگاهش ندید و رفت با...
به آبِ خون وضو کردم به لبخندی... تمام زخم ها را من رفو کردم زهرا غفران پاکدل
اسب های سفید بالدار از مسافر پُرند پیاده بیایم دو تناسخ آنورتری و خورشید را با عصا قِل می دهی این جهان به هم نرسیم آن جهان قطعاً نمی رسیم "رسیدن" فعلی ست که صرف نشده حداقل با "از راه" بگذار لباس عروسی که تنت است تنت بماند حتی در...
لیلی بی مرز عشق بازی کن بی خط و خال باش با من بیا که خوب ترینم با من که آبروی عشقم با من که شعرم شعرم شعرم وای.... در من وضو بگیر سجاده ام ، بایست کنارم رو کن به من که قبله ی عشاقم آنگه نماز را با...
عبادت بی صداقت حقه بازیست اساس مسجدش بتخانه سازیست چرا انسان نمیخواهد بداند وضوی بی صداقت آب بازیست
جا نمازم را به سمتت بی وضو وا کرده ام من خدای گمشده را ، تازه پیدا کرده ام
