متن هاله محمودی

رسیده نیمه شب و من دوباره بیدارم
شکسته روی غزل ها سکوت خودکارم

دوباره شب شده و هیچ کس نمی داند
که ابر سینه ی خود را چگونه می بارم

چرا ندارمت و هر کجا که می آیم
مرور خاطره ها می دهند آزارم

رسیده اخر قصه؟... نگو... زبانم لال!...

میپرستم هر آنچه هستی تو !
زیر پایت بهشت را داری
وسط آفتابِ تابستان ...
"بویِ اردیبهشت را داری"

هیچ چیزی برای آرامش،
مثلِ زیبایی صدایت نیست
چشم من کور باشد آن وقتی
که ببینم به زیر پایت نیست

چادرِ مشکی ات در افکارم...
جان پناه تمام "آهو"هاست
باغ کمرنگِ...

دلم گرفته از این روزگار بحرانی
دلم گرفته خدایا نگو نمی دانی

زمین که ارثیه ی اشتباه آدم بود
دوباره پر شده از نقشه های شیطانی

چقدر مانده که دنیا به آخرش برسد
برای دلهره ی ما کجاست پایانی

صدای همهمه ی باد هرزه می پیچد
درون کوچه ی آباد...