تا نرود نفس ز تن ، پا نکشم ز کوی تو...
لا تسألوا الأشجار عن نکهة الفؤوس فی الخاصرة..! _از_درختان_نپرسید،_طعم_تیشه_در_کمر_از_چه_قرار_است..!
من آزادی نمیخواهم ،که با یوسف به زندانم
مَرا به بوی خوشَت جان ببخش و زنده بدار
پشتِ این فاصله، هر بار، دلم می گیرد...
سینهٔ ما دردمندان کربلایِ دردهاست ...
جان ها همه صید چشم جادوی تو اند..
زبانم گرم حرف کیست کاین مقدار خاموشم...؟
داغ عشق از صفحه ی سیمای عاشق ظاهر است...
نه دلی ماند و نه دینی ؛ ز پی غارت عشق...
میانِ ما و تو مویی علاقه بود گسستی...
از دستِ خویشتن به کجا می توان گریخت؟
چه باشد پیشه ی عاشق بجز دیوانگی کردن
دلم زخم است از دست غم یار..
درون آینه ذهن من تویی برجا...
ز روزگار من اشفته تر چه مى خواهى؟
دست و پا گم کرده ی شوق تماشای توام...
تنِ من جمله پس ِ دل رود و دل پس ِ تو... دامغانی
خجل از خویش دائم چون سؤال بی جوابم من...
دل آشفتهٔ ما را سر مویی دریاب...
بوسه با وسوسه ی وصل دلارام خوش است ...
با هرکه اُنس گیری از او سوخته شوی...
اندیشه ی معشوق ،نگهبان خیال است ..
که تازیانه شوق است هر پیام از تو...
