متن پیراهن سفید

آری!
همین است که می‌گویی
پیراهنِ سپید
به تن نمی‌آید!
با خشابی پر از دانه‌ی انار
مرا نشانه بگیر
مرا مزین کن!

دور از تو...
پیراهنم ملحفه ی سفیدی ست
که در گلوی جمعه تاب می خورد
وصبحانه ام تکه ای نان بیات
با عسلی که طعم باران
خاک خورده می دهد...