همین که صدایم میکنی همه چیز بهم میریزد کلمات دست و پایشان را گم میکنند و تمام قافیه ها از شعرها می افتند و میشکنند تو که نمیدانی برای گفتن یک جانم به تو تمام الفبا نفس کم می آورند
کمی بخند هوس مردن کرده ام
با خاک یکسان میکند دلم را مگر چند ریشتر است نگاهت؟
عشق ما میتوانست شهره ی شهر باشد و یا ته ش به یک رمان عاشقانه ی پرفروش ختم شود... تاریخ مدیون است... به تمام مردم شهر به تمام دوست داران رمانه های عاشقانه.... ما در بدترین نقطه ی تاریخ عاشق هم شدیم!
آذر بود و بادهای همیشگی اش حواسم پرت تو شد! تو را که دیدم .... فراموش کردم کلاه دلم را بگیرم!
دوست داشتن آدمها مثل رانندگی درجاده است! قابل پیش بینی نیست چه میشود ... تعدادی راه را گم میکنند و منصرف میشوند و دور میزنند و برمیگردند سر جای اولشان! بعضی دیگر اشتباهی وارد اتوبان یک طرفه ای میشود که دور برگردان ندارد... نه میتوانند توقف کنند نه میتوانند دور...
با همه مهربان با من سرجنگ داری بدقلقلی نکن عشق جان مگر من آبانم تا به من میرسی مهرت تمام میشود
