بخوان آواز تلخت را ، ولیکن دل به غم مسپار برشی از شعر آواز کَرَک
محمدعلی اسلامی ندوشن پیش از درگذشت: ایران هیچ وقت تنها نخواهد بود
انسان منطقی خودش را با جهان وفق می دهد انسان بی منطق اصرار دارد جهان را با خودش وفق دهد
کسی برای خودم بودن حق سرزنش ام را ندارد
خوشایندترین راه برای “نادیده” گرفتن تراژدی زندگی، کتاب است.
زندگی بدون ماجرا،شاید امن و بی خطر باشد ولی این نوع زندگی نه بافت دارد و نه رنگ
بیزاری و ناشکیبایی نیرو و توان آدمی را از چنگ او می رباید.
مهمترین سرمایه گذاری که می توانید انجام دهید سرمایه گذاری روی خودتان است.
نام نیک پیراهنی است که هرگز کهنه نمی شود.
هر چه با خشم آغاز شود، با شرم به پایان می رسد.
شعر بانداژ کردن زخم های روح است.
جامعه ی ضد هنر جامعه ی خشن و پوکه،بدون سرمایه ی اجتماعیه...
حس میکنم که لحظه، سهم من از برگهای تاریخ است
مرا با حقیقت بیازار اما با دروغ آرامم نکن
شر همیشه یک طرف معادله است
در من بسیاری چیزها از بین رفتند که گمان میکردم تا ابد ماندگارند
بر گذشته حسرت آوردن خطاست
هیچ چیز به اندازه غم مشترک، آدم ها را به این سرعت به هم نزدیک نمی کند...
فردریش هگل : تاریخ جهانی با ایران آغاز می شود
انسان را چه سود که تمامی دنیا را ببَرد، امّا جان خویش را ببازد یا آن را تلف کند.
امام على علیه السلام : فرصت، چون ابر مى گذرد. پس، فرصتهاى کار خوب را غنیمت شمرید.
سعدی نیک و بد چون همی بباید مرد خنک آنکس که گوی نیکی برد
اندیشه برانگیزترین امر در زمانهٔ اندیشه برانگیز ما آن است که ما هنوز فکر نمی کنیم.
برتراند راسل: غلبه بر ترس آغاز خرد است.
