تو چقدر مُفت فروختی ، به فریاد همه ؛ زمزمه ی حالِ مرا ...
جهان اعتبارش را به چشمهایش فروخت که دنیا بی نگاهش مفت نمی ارزد.
یه لحظه به خودم اومدم دیدم چقدر خودمو حیف کردم .. چقدر آدماى مفت برام گرون تموم شدن !
هرچه دادم به اوحلالش باد،غیرازآن دل که مُفت بخشیدم.
