جمعه , ۲ آذر ۱۴۰۳
تو چقدر مُفت فروختی ،به فریاد همه ؛زمزمه ی حالِ مرا ......
جهان اعتبارش را به چشمهایش فروختکه دنیا بی نگاهش مفت نمی ارزد....
یه لحظه به خودم اومدم دیدم چقدر خودمو حیف کردم ..چقدر آدماى مفت برام گرون تموم شدن !...
هرچه دادم به اوحلالش باد،غیرازآن دلکه مُفت بخشیدم....
