متن کوتاه

آرزوهایم را هرس کرده ام.
جز بودن با تو دگر آرزویی ندارم.

همه مرا به خدا سپرده اند و رفته اند،
جز دلتنگی تــــــــــــــو...

کجایی آرزوی هر شب من،
در کنج خیال چه کسی باز نشستی.

اسم توروتوگوشیم یه قلب ذخیره کردم باوربکن نباشی مثل پاییزسردم

از خدا خواستم تو را هر طور شده از نو به من قسمت کند...

اگه زندگیم یه کتاب بود،
صفحه‌ی تو
گوشه‌ای خمیده داشت:)

روزِ سعدیِ بزرگ‌و، روزِ نثرِ پارسی
بر دلِ اهلِ ادب، بادا نفس‌زا و، نکو

نوبهار و، بوی نارنج‌و، فضایی عالی
شور و شوق‌و، وجد و حالی‌و، هوایی عالی

چشمتان بادا برای خوب دیدن، پُرسو
حسّتان بادا به شعرِ ناب‌بودن، دل‌جو

امشب به یادت فال قهوه گرفتم.
چقدر لبریز بود از بی کسی و تنهایی.

خانه طلب آرامش است،
بازگشت به گوشه‌ی امن و دنج. سهم ماست از جهان.

چه پارادوکس غریبی‌ست عشق!
 می‌پژمراند؛
می‌سوزاند؛
نابود می‌کند؛
و باز،
زندگی می‌بخشد!

در پارادوکسی جنون‌آمیز،
دل پُراحساسم،
سوختن و ساختن را،
بی‌نهایت،
دوست دارد...

اگر عشق نبود تو را نمی شناختم و اگر تو نبودی عشق را نمی شناختم.

گفته بودم تماشای تو بهار را به ویرانه ی من می آورد ؟

خطوط تنش روی پیراهنِ جا مانده‌اش ماند؛
رفو نمی‌شود ترک‌های پیشانی من!

شاید زندگی همین باشد
رقصیدن
هنگامی که درد نیز
در من پایکوبی میکند...

از،دنیا دل پُری دارم
دستم به او برسد گیس از،سرش می کَنم
دنیای بَد اَخم بی پیر

ازهرم عشق چیز زیادی نمانده است
جزاینکه روی شیشه دل "ها" گذاشته

آنکه همیشه از من و از عشق میسرود
این بار پشت جمله اش اما گذاشته..!!!

.
ریشه در خاک اگر داشته باشی ، حتما
باعث رشد و نُمو دگران خواهی شد

۰۰بَدَل به باد شدم، دلخوشم به اینکه فقط
مرا قلمرو گیسوی تو وطن شده است۰۰۰۱

اصلا دوستی برای همین بود،
برای گم نشدن در برهوتِ جهان.‌
‌
‎

و از شهری که بی مِهر است
(سَر) در آخر، کوچ کردی تو
(از دفترِ بابا)
به یادِ پدرم🖤