گەنداو، دریاییکه رەگەڵ پەلە ناسنامەیکی چرووک!
لە رەڤین، تاکو خۆی بە کنارێنەکە رۆژ بگینی
رۆژ هیوائیکه بۆ خەلاسی لە شەۆ
شەۆ فڵته فڵتیکە بۆ کوێلەداری لە مرۆڤ
مرۆڤ چراویکە قانگ گرتی
هه ڵواسراو له پژەپۆیی مێژوو
وا گەگانە توزولکەی هیواداری لە خۆی هل بۆرینەسەوە
ئاه،،، نایینه ن
ئادەمی و بەشەر!
وا ئافتاو و وەرەتاوەکانیان نێوی هجرەکانی رەشایی سرگوون کەردەیان
پیخەنین و
سه ربه ستی و
سماو
تێگەشتن و
و بوته یلیکیان سازی
له بەردو
لە نەزانین و
له پروپووچ و
له گەڵ گیریست...
بەڵام ئەمن نەتەوەی رۆجیارم!
قۆم و خزمی مانگەشەو
گەرچی مۆمەم
بەڵا وێستاوەم لپێشی رەشایی...
◇ ترجمه به فارسی:
مرداب، دریا نامی ست با اوراق هویت جعلی
در فرار تا که خویش را به ساحل روز برساند
روز امیدی ست برای رهیدن از شب
شب فلسفه ای برای استیلای بشر
بشر چراغی ست دود اندود
آویزان بر شاخه های تاریخ
که گهگاه کور سویی روشنایی از خود به جای گذاشته است
آه، همینانند،
آدم ها!
که خورشید ها را به حجره های تاریکی تبعید کردند
خنده را
آزادی را
رقص را
فهم را
و توتم هایی ساختند
از سنگ
از جهل
از خرافه
با گریه...
اما من نواده ی آفتابم
خویشاوند مهتاب
گرچه شمع ام
اما ایستاده ام در مقابل تاریکی.
زانا کوردستانی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
