مادرم تورافرشته ای خواندند برروی زمین
که ازطرف خداآمده ای ....
اما من تورا چه نامم که میدانم ازفرشته والاتری....
آری مادرم میدانم که فرشتگان
در برابرت سربه خاک مینهند
وبر زخم های دستت روزی هزاران بار بوسه میزنند
وقلبت را خانه خدا میدانند وبران نماز میگذارند....
مادرم .....
نمی خواهم تورا فرشته بنامم
می خواهم بر تو نامی نهم که فرشتگان
باشنیدن ان بدانند که در برابر تو چه حقیرند....
می خواهم بر تو نامی بگذارم
که هرگاه نامت را درمیان لبهایم زمزمه کردم عرش کبریای خدایم را به لرزه دراورم
اما حیف واژاگانم نمی توانند
بزرگی تورا در خود جای دهند
مادرم
مهربانیت برایم نشانی
ازمهربانی های خداست
آغوش گرمت
بهشت خدایم رابه تصویرمیکشد
بگذار توراتجلی ازخدایم بدانم
وآنگاه فرشتگان بدانند
تو همان انسانی بودی که دربرابرت
سربه سجده نهادند....
✍️هدی احمدی
دلنوشته های هدی
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
