وقتی که ماه، سرب منجمدش را
روی لب های تو ریخت
به آتش سرخ قسم
دروغ های شیرینش را
سر کشیدم
تا که شاید
راز درونت، تناسخ پیدا کند
من در تو پیر خواهم شد
و تاریکی در استخوان هایت،
ته نشین می شود
تو در صورتم مرگ را ملاقات میکنی
صورت حقارت را
مثل اولین عشقی که چشیدم
و حالا این اولین
خاک را تنفس میکند
ZibaMatn.IR
ارسال شده توسط
