بعد از من چه کسی برایت شعر خو...

بعد از من، چه کسی برایت شعر خواهد گفت؟!
چه کسی خواب بر چشمانش نخواهد آمد،
وقتی دلت را می شکند؟!
چه کسی بعد جر و بحثمان،
با قسم به جان و نامت، از قهر کوتاه خواهد آمد؟!
بعد از من، چه کسی می فهمد قهر کردنت،
تنها از سر لوس بازی و ناز خواهی ست
و خواهان به آغوش کشیدنی هستی!
آن شخص هر کسی هست،
باید آگاه به وقت خوابت باشد
و هر شب به تو زنگ بزند و شبت را بخیر کند.
آن شخص هر کسی هست،
حتمن دلی بزرگ و مهربان دارد!
کسی که برای سخنان تلخت،
سینه ای پولادین داشته باشد.
می ترسم که فراموش کند
وعده های غذایی ات را چه وقت صرف می کنی!
یا که فراموش کند، پیش از خواب
به تو دوستت دارم بگوید!
شاید هم خدا همچون من،
مجنون و شیدایش کرده باشد
و برای خوشبختی ات
و برای ندیدن خیلی از رفتارهایت،
خودش را کور و
برای نشنیدن خیلی از حرف هایت،
خودش را کر کرده باشد!
آیا به راستی بعد از من،
کسی هست که رفتار و کردارت را تحمل کند،
و در خوشی و ناخوشی ات،
همچون کوهی پشتت بایستد؟!







شعر: سارا پشتیوان
ترجمه: زانا کوردستانی