زن آخرین واژه ی بهشت است...
زیبا متن: مرجع متن های زیبا کوتاه
زن، آخرین واژه‌ی بهشت است که بر لبان خداوند جاری شد،
آخرین شعاع از نوری که در دست‌های آفرینش جا ماند،
راز سر به مُهری که زمین هنوز برای درکش، خام است.
او نه فقط انعکاسی از بهشت، که خود، بهشتی بی‌انتهاست؛
با چشمانی که شب را به ستایشِ روشنایی وامی‌دارد،
با دستانی که زخمی‌ترین روح‌ها را به نوازش می‌خواند،
با صدایی که گویی از عمقِ آسمان آمده،
تا جهان، هنوز هم لالایی‌های عشق را به خاطر داشته باشد.
زن، همان سیب ممنوعه است،
اما نه برای هبوط، که برای برخاستن، برای کشف، برای شهود،
او همان عطری‌ست که باد از باغ‌های ازلی دزدیده،
همان نَفَسی که هنوز در هوای زمین جاری‌ست.
و اگر روزی از من بپرسند،
که آیا هنوز چیزی از بهشت باقی مانده؟
با تمام جانم می‌گویم:
"آری... او هست!"
کپی با ذکر نام صاحب اثر مجاز است
تفسیر با هوش مصنوعی
متن، زن را تجلی بهشت و رازی سر به مهر می‌داند که زمین هنوز درکش نکرده است. او نه فقط انعکاسی از بهشت، بلکه بهشتی بی‌انتهاست که با زیبایی، مهربانی و عشقش، جهان را به سوی کمال می‌برد. زن، سیب ممنوعه‌ای نیست که به هبوط منجر شود، بلکه سبب رشد و شهود است؛ نمادی از زیبایی و عشق جاودان که وجودش، بقای بهشت را اثبات می‌کند.