صادق آل عبا توسن علم و...

(صادق آل عبا)

توسن عِلم و فقاهت تا به‌دستت گشت زین
تاختی بر جاهلان با منطقِ حق الیقین

صادق آل عبایی و شدی بر شیعیان
رهنما در زندگانی تا به فردوس برین

پایه‌ ریز مکتب فقه و اصولی در کمال
عالٍمان چون کودکی هستند نزدت خوشه‌چین

وارثِ یاسین و طاهایی و باشد منطقت
مُنطَبق با جمله‌‌ی آیاتِ قرآن مبین

شرع را در آسمان عِلم، دادی بال و پر
سایه افکندی به بال مَعرفت، روی زمین

جانِ دیگر داده‌ای چون بر احادیث و علوم
آفرین‌گوی تو باشد حضرت جان آفرین

همترازت نیست در عِلمِ الهی در جهان
نیست بین عالمان در عِلم، مانندت وزین

چون هُشامِ بن حَکم‌ها و مُفَضَّل‌ها به صدق
سوده‌اند از عجز بر محرابِ درگاهت جبین

ذوالفقار عِلم را در دست داری چون علی
می‌زنی بر فرقِ بدخواهان و دشمن‌های دین

کرد ویران مکتبِ تو ، خانه‌ی تزویر را
با بیانِ صادقت همچون امیرالمؤمنین

ریختی برهم بساطِ جهل و ظلمت را به عِلم
نور بخشیدی به قلب شیعیان راستین

جایگاهت در مدینه هست همتای رسول
در میان دشمنان شیعه هم هستی امین

شهد نوشاندی به کام خلق، با عِلم و عمل
زهر بر کامت اگرچه کرد منصور لعین

مرغ روحت کرد تا پرواز، سوی آسمان
شد دل اهل مدینه در غم مرگت حزین

تیره‌گون شد آسمان از این مصیبت گوییا:
بر زمین افتاد ماه و گشت با ظلمت قرین

آرمیدی در گلستان بقیع اما دریغ...
کرد ویران دستِ جهل و کینه آن حصن حصین...

مرقدت بی بارگه باشد اگر که در بقیع
هست دشمن از عِنادِ خویش نزدت شرمگین

شیعه‌ی آل علی، پاینده از عِلم تو شد
عالَم اسلام می‌باشد علومت را رَهین

مِثل خورشیدی فروزان تافتی تا بر جهان
آسمان شد از فروغ یک نگاهت نقطه‌چین

گفت (ساقی) در مَدیحت چامه‌ای را با خلوص
دارد امّیدی که در محشر شوی او را معین.