دل از تکرار بی رحمانه ی...
زیبا متن: مرجع متن های زیبا کوتاه
دل از تکرار بی‌رحمانه ی دنیا گریزان است
شبیه آه بی پروای مجنون در بیابان است
ز زخمم گل نمی‌روید که این خاک از عطش خشک است
که با هر زخم در من شعله‌ای تازه نمایان است
به هر سویی که رفتم سرنوشت از پشت می‌خندید
جهانم مثل تکراری‌ترین کابوس و ویران است
درونم کودکی تنهاست در سرمای بی لبخند
که هر آغوشی از من دور و هر لبخند پنهان است
من از خاکسترم برخاستم با چشم بیدارم
که هر شب را سحر باید اگرچه دور امکان است
تفسیر با هوش مصنوعی
این شعر، درد و رنج فردی را به تصویر می‌کشد که از تکرارهای زندگی و سرنوشت تلخ خود رنج می‌برد. او زخم‌خورده و تنهاست، امیدی به بهبود نمی‌بیند و با وجود درد عمیق، به مبارزه و پایداری ادامه می‌دهد. روحیه‌ی شکست‌ناپذیر او در برابر مصائب، امید به سحرگاه پس از هر شب تاریک را نشان می‌دهد.