متن بیگانگی

ندارد هیچ لطفی آشنایی با چنین خلقی
یقیناً آسمان را با زمین بیگانگی بهتر

آن‌جاکه
    فرش کلبه ی مسکین
                         حصیر بود
برسفره
          تکه نانی و
                 اندک پنیر بود


بیگانه برد
          ازوطنش تحفه
                            پرنیان
اینجا کسی
         نه حامی مرد
                       فقیربود

پنجه در پنجه‌ی هم
خالی
اُفتادگی آموختیم
در درّه‌ی روزمرگی

ماه،
بیرونِ آسمانِ ما
-پلنگانِ نابینا-
بود...

دیشب دوباره خواب تو را دیدم
روشن تر از ترانه ی خورشید
شفاف تر از آینه ی جویبار بود

خوابی چنین زلال
هرگز ندیده ام
شاید
از خواب های گمشده ی توست

ای کاش بذر شب را می شد
در خاکِ روز کاشت
یا کاش خواب نیز
مثل زمان
اینگونه...