میهن پرست کوچک گل رزی کوچک...
زیبا متن: مرجع متن های زیبا کوتاه
میهن‌پرست کوچک!
گلِ رُزِی کوچک،
گاهی می‌نمایی آن‌چنان نحیف و بی‌کس
که گویی در دل کف دستم خواهی گنجید؛
گویی که چنین در کف خواهم گرفتت
و از میانه‌ی نهفتگی
به دهان خویش خواهم بردت.
ولی ناگهان،
قدم‌هایم به قدم‌هایت می‌رسد
و لب‌هایم با لبانت،
رشد کرده‌ای.
شانه‌هایت چون دو تپه‌ی آبی،
لب‌هایت بر سینه‌ام پرسه می‌زنند،
بازوانم به سختی
خط ماه‌چینیِ باریکِ کمربانت را
در بر می‌گیرد؛
در عشق، تو مانند آب دریاست
که خود را گسسته‌ای.
من، دیری‌ست
نمی‌توانم چشم‌هایی را بسنجَم
گشاده‌ترین آبیِ آسمان را—
و خم می‌شوم
تا از دهانت
زمین را ببوسم.
تفسیر با هوش مصنوعی
این شعر، عشق شاعر به معشوقی را تصویر می‌کند که گاه ظریف و آسیب‌پذیر، و گاه قوی و بالغ به نظر می‌رسد. عشق شاعر چنان عمیق است که او خود را در برابر عظمت معشوق کوچک و ناچیز می‌بیند و در نهایت، تسلیم زیبایی و بزرگی او می‌شود.