خیلی که به آدم های اطرافت نزدیک میشوی
یادت می رود که دیر یا زود می روند...
یادت می رود که دیر یا زود خسته می شوند و دنبال بهانه می گردند تا از تو فاصله بگیرند...
خیلی که غرورت را برای دیگران بشکنی،
خیلی که بدانند دوستشان داری، آنقدر کسل کننده می شوی که حتی از راه رفتن و دوست داشتنت هم ایراد می گیرند...
آن وقت می چسبند به بی ارزش ها،
و آنقدر دلت را می شکنند که نگو!
خودت را، غرورت را و دلِ زبان بسته‌ات را هرگز زیرِ پای هیچ کَسی نینداز،
حتی نزدیک ترین دوستانت؛
که آدمها همه یک روز غریبه می شوند،
و تو می مانی و یک سقفِ فرو ریخته و یک روحِ درهم شکسته...
خیلی به آدمهای اطرافت نزدیک نشو
اگر به خودت اهمیت می دهی...!
ZibaMatn.IR