سِرِ پیوستن به تو از خود بریدن بود و بس
شاه بیت وصل گاهی لب گزیدن بود و بس

سهم ما از بارش باران زیبای بهار
گاه گاهی رعدِ برقی را شنیدن بود و بس

پاسخ من در جواب سردمهری های تو
گاه روی طعنه هایت خط کشیدن بود و بس

بین تنهایی و تو باید یکی را برگزید
اشتباه آینه خود را ندیدن بود و بس

راز دیدار تو در دل کندن از دیدار بود
گرچه دل همواره دنبال رسیدن بود و بس

عشق حتی در مقام حرف هم دیوانگی ست
حاصل این حرف تنها دل بریدن بود و بس


ZibaMatn.IR