به خواب ظلمت آلودیم شب های زلالی را
دریغا ما ندانستیم قدر آن لیالی را!
به جای شمعدانی های سرشار از شکوفایی
کنار یکدگر چیدیم گلدان های خالی را
مزار از دشت می سازند و تابوت از صنوبرها
خدایا کی به پایان می بریم این مرگ سالی را!
کسی با نغمهء الله اکبر برنمی خیزد
مؤذن بی سبب آشفت خواب این اهالی را
جهان پیوسته تا کی بر مدار ظلم می گردد
مگر در هم بریزد رادمردی این توالی را
ZibaMatn.IR
