ای همه ی نازِ جهان زیرِ سرِ روسری ات
کشته مرا شکنج آن مویِ سرِ فرفری ات
از همه عالم به درم گر تو مرا نگه کنی
تو شده ای شمسِ جهان و دل شده مشتری ات
ای همه ی شعرِ جهان ریخته در کنجِ لبت
خنده کنی بوسه زنم بر لبِ همچون پری ات
"آه چه دیوانه شدم در طلبِ سلسله ای"
طعنه زنی بر همگان با کمی از دلبری ات
"پرسشِ همچون شکرت کرد گرفتار مرا"
ای که در اندیشه ی من رسم شده برتری ات
ZibaMatn.IR