قلم زدنت، قدم زدن در سرزمین زیبای آرمان هاست و پرگشودن تا قاف. یادمان باشد برای رسیدن به قاف حقیقت آرمان ها باید سیمرغ شویم تا پرگشودنمان ، رسیدن باشد.
به راستی چه زیباست اندیشه ای که در مقابل قلم زانو زند و واژه هایی که در خدمت بیان حق برآید.
و “قلم” بهانه ای شد تا ذهنمان را از قید کلمات بی شمار رها کرده و جسورانه در بیکران دنیای “خبر” خلاصه شویم.
چون ققنوس می سوزی و دوباره توتم به دست به زندگی برمی گردی تا بدانند نامیرایی!
روزت فرخنده و قلمت پاینده.
ZibaMatn.IR
