پرسید رفیقی که مرا لیک سئوال است
از بعد حسین آن که شهنشاه جلال است
مبهوت وقارش شرفش دشت و جبال است
این گریه و شیون که بهرماه و به سال است
سیر حکمی است و یا خواب و خیال است
پیری برسید و نظری کرد و به لبخند
فرمود که ای عاقل و روشندل و دلبند
مجنون نشدی تا که بدانی که در این بند
بالله که دراین عرصه بسی جای ملال است
دیوانگی عشق حسین عین کمال است
این جامه دریدن نه فقط شوری حال است
از بهر عروج عملی شه پر و بال است
ZibaMatn.IR