آویخته از منظره ات شاخه سیبی
هرچند مرا نیست از این باغ نصیبی

دل در دل من نیست _از این شیوه پرهیز_
وقتی که صدا می زنی ام کَیفَ حبیبی!؟

زیبایی تو درد بزرگی است که هر روز
افزوده بر این درد حیای تو ضریبی

هم صحبت آیینه نشو تا نتراشی
هر لحظه برای من بیچاره رقیبی

بگذار تو را تنگ در آغوش بگیرم
تو ماهی و در این شب تاریک غریبی
ZibaMatn.IR