روباه_وزاغ
وای به به،چ تیکه ای هستی اصلا انگار تو خودت جانی
میشوم بنده تو اصلاً من ،تو خودت انتهای ایمانی
آخه شیرین تر از پیامت نیست ،که پیامت دهم بخوانی تو
عسلی تو برای من ای عشق ،ای صمیمی ترینِ پنهانی
خنده هایت شبیه چیزی نیست ،من که میمیرم از برای لبت
من ندیدم شبیه تو آدم ،توی شَکم، که اصلا انسانی
شده ام من شبیه آن روباه ،لب تو چون پنیر وزاغک وار
تا به کِی من مجیز می گویم ،تا به کِی در سکوت میمانی
لحظه ای هم مرا تو باور کن ،خوردن گول هم کمی بد نیست
من ارادت به آن لبت دارم ،از مضامین شعر پیدا، نی ؟
ZibaMatn.IR