مثل یک تک درخت بی حاصل
در کویری همیشه تنهایم
جای آنکه بِخُشکم از ریشه
زخمی از ضربه های بیجایم
مثل گنجشک خسته ای هستم
با دو بال شکسته,بی امّید
هیچ کس با خبر نشد حتّی
که چه آمد به روز پرهایم
شیشه ای با تنی ترک خورده
آسِمانی بدونِ خورشیدم
یک زنم از تبار سیمین ها
میچِکد درد از سراپایم
رانده ام از بهشتِ آرامش
با فریبِ نگاهِ زیبایی
آنقَدَر آدمند این مردم!!!
که گمان میکنند حوّایم
سنگسارم نموده هر لحظه
دست ناپاک تهمت مردم
من نه هرزم, نه بیحیا یا بد
جرمم این است زن وَ زیبایم
ZibaMatn.IR
