متن سنگسار

قابل نداشت
قلبم
عادت دارد اصلاً
به سنگ خوردن
و تپیدن
رودِ روزهای غمبارم
راضی ام
به رضایِ خشم شما
«آرمان پرناک»

مثل یک تک درخت بی حاصل
در کویری همیشه تنهایم
جای آنکه بِخُشکم از ریشه
زخمی از ضربه های بیجایم

مثل گنجشک خسته ای هستم
با دو بال شکسته,بی امّید
هیچ کس با خبر نشد حتّی
که چه آمد به روز پرهایم

شیشه ای با تنی ترک خورده
آسِمانی بدونِ...

گر بگویم با خیالت
تا کجاها رفته ام

مردمان این زمانه
سنگسارم می کنند

گر بکوبم با خیالت تا کجاها رفته ام
مردمان این زمانه سنگسارم می کنند

چرت میزند بیداری
سنگسارِ وجدانست،
خون پاشیده بر زمین
آسمان
اشک ریزانست.

گر بگویم با خیالت تا کجا ها رفته ام

مردمان این زمانه سنگسارم می کنند