بنظرم ما آدم ها از همانجایی قافیه زندگی را باختیم که از کنار چیزهای لذت بخش کوچک زندگی مان گذشتیم و چشمان مان به دنبال اتفاقات بزرگ زندگی گشت ، از خوشحالی های کوچک و نقلی زندگی گذشتیم و سرمان برنگشت تا بی نهایت ترین لذت های دنیا را در درونشان تجربه کنیم . به جایش پناه بردیم به خوشحالی های محال و بزرگی که میلیون ها نفر در روز طلب اش را دارند ، از همانجایی شروع به باختن کردیم که جزئیات زندگی را فراموش کردیم و دو دستی چسبیدیم به کلیات آن.

‎از یاد بردیم که میتوانستیم از همین چیزهای کوچک چقدر کیف کنیم و لذت ببریم
‎از یاد بردیم که دنیا آنقدری طول نمیکشد تا بخواهیم منتظر اتفاقات بزرگ اش بمانیم
‎از یاد بردیم که تا چه اندازه میتوانستیم تنها نمانیم و تنها نگذاریم ،
اما تنها ماندیم
‎همین.
ZibaMatn.IR