هیچ فکر کرده ای دنیای کودکی چرا زیباست،
چرا مزه ی همه ی خوراکی ها متفاوت تر است و تمام
بازی ها نوستالژی می شوند؟
هیچ چیزی جز هیجانِ دیدن رفقا برای قانع شدنمان در چُرت بعدازظهر مؤثر نبود چون در ذهنمان چیزی جز آن نبود و از یک جایی به بعد می فهمیم بزرگ شده ایم و نگران گذشت عمرمان می شویم هیچ چیزی دیگر رنگ و بوی قبل را ندارد،
برای همین هم آتش طمع در ما روشن می شود،
می خواهیم همه چیز مال خودمان باشد حسادت باعث می شود از زندگیمان لذت نبریم وهیچ چیزی قانعمان
نخواهد کرد که بگوییم دیگر کفایت می کند،
چون می خواهیم مابقی عمرمان از هرچیزی بیشترین
استفاده را ببریم اما این زیاده خواهی
فقط باعث می شود فکر کنیم هیچ چیز مانند قبل نیس
و زمان ارزش خود را از دست می دهد،
چشم بر هم می زنیم سال ها می گذرد،
عمرمان می گذرد،
در حال برای آنچه که وجود دارد زندگی کنیم...
ZibaMatn.IR