می مَئر ؛
گولدار پاچینَ دوگود؛
وکَت
گول باغ؛
مَر کیشاَگیت؛
خُو کَشِه مِئن فشَلد؛
مَرَن ،
گولِ بو گیتم...
اونِ چیشمّن؛
گندَم زیمی دلِ آلال مَئرِی موسون ؛
رخاصی گودن....
باد گَنس؛
همه چی کَس کِوتی خورد....
می مَئر ؛
گول باغ؛
آلال مَئره ،
بِئه بُون!!!
برگردان فارسی
مادرم؛
پیراهن گلدار می پوشید؛
می شد ،
باغِ گل؛
مرا در آغوش می گرفت..
در آغوشش می فشرد؛
من هم
بوی گل می گرفتم...
چشمهایش
مانند آلاله ی گندمزار
می رقصیدند؛
باد می آمد؛
همه چیز درهم آمیخته می شد....
مادرم؛
باغِ گل ؛
آلاله،
گم می شدند!!!
زهرافتح الهی پرشه( ریسن)
ZibaMatn.IR
