ز صبر خالی ام اما به انتظار دچار...
منی که گشته به یک روح بیقرار،دچار
پر از سکوتم و هر روز از سخن لبریز
غریق بغضم و هرشب به انفجار دچار!
چنان ز هر مژه ام شعر تر فرو ریزد
که نیست مثل منی کس به آبشار دچار
بهار بعد تو پاییز سرد تنهایی ست
مباد هیچ نگاهی به این بهار،دچار!
ببین چه بر سرم آورده ای که مدت هاست
میان جمعم و بی تو به صد حصار،دچار
گذشت روز و شبم در امید وصل،ولی..
شدم به بی انصافی روزگار،دچار
مخواه باز بخندد،که خنده یادش نیست!
زنی که هست به اندوه بی شمار،دچار
خدا کند که نباشد،کسی در این عالم
به آنکسی که نمانده چنین دچار...دچار...
خدیجه نصیری
ZibaMatn.IR
