ایراد که از دنیا نبود.
ما تحمل همدیگر را نداشتیم،
تحمل این زندگیِ شلوغ و بی در و پیکر را.
همه چیز را رها کردیم جز خودمان.
آنقدر خودمان را به در و دیوار روزگارمان
کوباندیم که شدیم هر چیزی جز آدم.
بماند که عشقمان هم این وسط ، یتیم ماند.
ایراد از دنیا نبود،
ما آدمِ این دنیا نبودیم...
ZibaMatn.IR
